Het poortje met de ‘Lunetta’ was het allereerste project van de Poorters van Venetië bij het herstel van de stad na de grote watersnoodramp in 1966.

De kerk van San Zaccaria is van twee kanten te bereiken: vanaf de lichte Riva degli Schiavoni, waarbij we het karakteristieke poortje San Zaccaria passeren, of vanaf het aardige Campo San Provolo. Bij beide toegangen maant een inscriptie uit 1620 ons de heiligheid van de plaats te respecteren.

Wie het plein San Zaccaria oploopt, wordt net als zijn vijftiende-eeuwse voorganger verwelkomd door de ‘Lunetta’, een reliëf in marmer uit de school van Bartolomeo Bon, waarmee het toegangspoortje wordt bekroond.

In een gotische spitsboog, geflankeerd door twee slanke torentjes, zit de Madonna met het Kind op haar schoot op een rijkversierde troonzetel. Aan weerszijden van de troon, aanzienlijk kleiner van formaat dan de Madonna, staan links Johannes de Doper – de zoon van Zacharias – en rechts Marcus de Evangelist, de patroonheilige van Venetië. Boven op de met acanthusbladeren versierde boog prijkt de buste van San Zaccaria.